Η δική μου συσκευή συρμάτωσης

Μέχρι τώρα συρματώναμε... στο γόνατο. Λευκοπλάστ στα δάχτυλα για να τεντώνουμε το σύρμα, περίπλοκα δεσίματα, το σύρμα να σπάει..Μπορεί ο παππούς με την εμπειρία χρόνων να το έκανε να μοιάζει απλό αλλά εμένα με δυσκόλεψε αρκετά..Εδώ που τα λέμε ακόμη με δυσκολεύει. Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος πήγε..

σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να εκσυγχρονιστούμε. Και εννοώ κάτι τέτοιο. 

Πήρα λοιπόν ιδέες από το ίντερνετ (μέχρι και σε ρώσικες σελίδες έψαξα) και σας παρουσιάζω τη δική μου ''μπακαλίστικη'' βερσιόν...

Όχι κάτι καινούργιο. Γωνίες για να σταθεροποιούν το τελάρο, ένα τακάκι για να έρχεται η κάτω πλευρά στο ίδιο ύψος με την πάνω, 3 ράουλα (καρούλια από κορδέλες), μία αυτοσχέδια βάση για το σύρμα ένας αρμοστήρας και ένας μοχλός σύσφιξης από...κλαδί μουριάς. Πρόσθεσα και μια παλιά κασετίνα για τα καψούλια.

Ο μοχλός σύσφιξης που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κλαδί μουριάς με ενσωματωμένο πάνω του το ράουλο. Φαίνεται και η βίδα που λειτουργεί ως ''στοπ''.

Δύο κομμάτια σίδερου ενωμένα σχηματίζοντας ένα Τ που με τη βοήθεια ενός ελατηρίου δεν επιτρέπουν το σύρμα να ξετυλιχτεί.

Μπορεί να είναι μια πολύ πρόχειρη κατασκευή που ''μπαζει'' από παντού, είναι όμως κάτι που το έφτιαξα εγώ. Το δικό μου τραπεζάκι συρματώματος. Προσεχώς βίντεο...

Πηγές φωτογραφιών:
http://dialamph.blogspot.gr/search/label/%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%95%CE%A3%20%CE%9C%CE%95%CE%9B%CE%99%CE%A3%CE%A3%CE%9F%CE%9A%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%91%CE%A3
http://patrinaki.blogspot.gr/2015/03/blog-post_33.html

Κατασκευή εξαχνωτή οξαλικού οξέος

Ως γνωστόν η βαρρόα που τόσο ταλαιπωρεί τα μελισσάκια μας επιλέγει τα κελιά του γόνου για την αναπαραγωγή της.

 Όντας λοιπόν προστατευμένη μέσα σε αυτά δεν υπάρχουν πολλά που να μπορεί να κάνει ο μελισσοκόμος για να την καταπολεμήσει. Το χειμώνα όμως που δεν υπάρχει γόνος (με εξαίρεση τις νοτιότερες περιοχές), η βαρρόα βρίσκεται πάνω στις μέλισσες εκτεθειμένη. Τότε είναι και η μοναδική ευκαιρία να επιφέρουμε ένα τεράστιο πλήγμα στους πληθυσμούς της. 
Αρκετοί μελισσοκόμοι κάνουν θεραπεία με οξαλικό οξύ (θεωρείται βιολογικό). Αυτή γίνεται με 2 τρόπους:
1) Με ενστάλαξη: Έχει όμως δύο μειονεκτήματα. α)Χρειάζεται να ανοιχτεί το καπάκι, με αρνητικές επιπτώσεις στη θερμοκρασία της κυψέλης και β) έχει αναφερθεί ότι αναστατώνει πολύ τα μελίσσια σε σημείο που κάποιες φορές παρατηρήθηκε θανάτωση της βασίλισσας από τις ίδιες τις μέλισσες.

2) Με εξάχνωση: Με ειδική συσκευή(εξαχνωτή) που υγροποιεί το οξαλικό γεμίζοντας την κυψέλη με ατμούς που θανατώνουν τη βαρρόα.

Στη δεύτερη λύση στράφηκα και εγώ και έκανα αμέσως έρευνα για την αγορά ενός εξαχνωτή. Υπάρχουν κάποιες τέτοιες συσκευές στην ελληνική αγορά και με κόστος όχι απαγορευτικό. Ψάχνοντας όμως τα χαρακτηριστικά συνειδητοποιεί κάποιος ότι πρόκειται για αρκετά απλή κατασκευή χωρίς να απαιτούνται εξειδικευμένες γνώσεις ή εργαλεία. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι μπορούμε να την κατασκευάσουμε και μόνοι μας μειώνοντας κατά πολύ το κόστος. 
Το βασικό εξάρτημα είναι μια αντίσταση. Και το δυσκολότερο να βρεθεί όπως απεδείχθει. Πρέπει να είναι στα σωστά watt αλλά και στο σωστό μέγεθος για να χωρά από το πορτάκι της κυψέλης. Μετά από έρευνα ο πατέρας μου βρήκε κάτι που μας βόλευε. Ένα ... κολλητήρι 30 watt. Και συγκεκριμένα αυτo

από το οποίο χρησιμοποιήσαμε μόνο την αντίσταση στην οποία ενσωματώσαμε 2 κροκοδειλάκια

Φτιάξαμε το χερούλι (από ένα κομμάτι ξύλου) και το τηγανάκι που θα μπαίνει το οξαλικό. Για το τηγανάκι χρησιμοποιήσαμε ένα κομμάτι από παλιό ταψί  φοβούμενοι ότι χρησιμοποιώντας μια οποιαδήποτε λαμαρίνα μπορεί κατά την θέρμανση της να απελευθερώνονταν βλαβερές για το σμήνος ουσίες.

Επειδή όμως η μια αντίσταση δεν μπορούσε να θερμάνει το ταψάκι σε όλη του την έκταση τοποθετήθηκε και μία δεύτερη ίδια και έτσι το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό..

Συνολικό κόστος κατασκευής είπα?? Δεν είπα.
8 ευρώ λοιπόν για τα κολλητήρια (4 ευρώ έκαστο) και 1 τα κροκοδειλάκια (0,5 το ένα) μας κάνουν σύνολο 9 ευρώ..
Και επειδή καλή η θεωρεία αλλά χρειάζεται και η πράξη ας δούμε σε βίντεο εάν δουλεύει.

Πηγές φωτογραφιών:
https://beespotter.org/topics/economics/
http://www.biovet.ch/en/
http://scientificbeekeeping.com/oxalic-acid-heat-vaporization-and-other-methods-part-2-of-2-parts/

Εν Ιορδάνη...

6 Ιανουαρίου ημέρα των Αγίων Θεοφανίων. Τα γνωστά σε όλους μας ''Φώτα''. 

Από το πρωί στην εκκλησία παρακολουθώντας μία υπέροχη λειτουργία και περιμένοντας τον αγιασμό των υδάτων. Αμέσως μετά ακολούθησε μπουγέλωμα των πάντων. Συγγενείς, σπίτια, αμάξια, σκυλιά, γατιά, όλοι λούτσα.

ΕΚΤΟΣ???? Από τα ''κορίτσια''. Παραθερίζουν βλέπετε κάπου πιο ζεστά περιμένοντας την άνοιξη και έτσι τη γλύτωσαν.

 Ή μήπως όχι? Φυσικά και όχι. Με την πρώτη ευκαιρία, στις 8 του μηνός, εξοπλισμένοι με ένα μπουκαλάκι αγιασμό επισκεφτήκαμε το μελισσοκομείο για να αγιάσουμε τα μελισσάκια μας. Με φωνή που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτεροι ψάλτες άρχισε ο παππούς να ψέλνει το ''Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...'', ραντίζοντας παράλληλα τις κυψέλες. Και ευτυχώς βρισκόταν εκεί ένας παπαράτσι που απαθανάτισε τη στιγμή.

Τα μελίσσια ήταν σε καλή κατάσταση. Λιγάκι ανήσυχα μόνο. Ίσως επειδή φοβήθηκαν ότι ήρθαμε να τις πάρουμε από το εξωχικό. Η θερμοκρασία στους 15 περίπου βαθμούς και οι μέλισσες πετούσαν μεταφέροντας μάλιστα και λίγη γύρη.

Ανοίξαμε και κάποια για να δούμε την κατάσταση τους. Καλούτσικοι πληθυσμοί με πολλά μέλια ακόμη μέσα. Ο χειμώνας μέχρι στιγμής είναι πολύ ζεστός και έτσι δεν χρειάζονται καμία βοήθεια. Ένα μελισσάκι μόνο δεν άντεξε δυστυχώς και χάθηκε, παρότι είχε τροφές, από βαρρόα και έλλειψη δυναμικού. Ας ελπίσουμε να είναι η πρώτη και η τελευταία απώλεια για φέτος.