Μέλισσα

Μέλισσα

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Ένας άγραφος μελισσοκομικός νόμος

Θυμάμαι όλα τα χρόνια που ''μαθητεύω'' πλάι στον παππού μου 
να πηγαίνουμε,κάποια στιγμή,τον Οκτώβρη και να τοποθετούμε ''σημάδια'' στο μέρος που θα ξεχειμωνιάσουμε. Θυμάμαι επίσης την έκπληξη μου την πρώτη φορά. Νόμιζα ότι μπερδευτήκαμε και πήραμε άδειες κυψέλες. Μία ώρα δρόμος για το τίποτα σκέφτηκα. Τότε ήταν που άκουσα για πρώτη φορά για τις κυψέλες ''σημάδια''. 



Μου εξήγησε τον άγραφο αυτό νόμο μεταξύ των μελισσοκόμων. Αρκετό καιρό πριν κάποιος μεταφέρει όλα του τα μελίσσια του σε μία τοποθεσία πήγαινε πρώτα 2-3 ''πιάνοντας'' στην ουσία το μέρος. Εγωιστικό? Καθόλου. Φανταστείτε να φτάνετε βράδυ στο μέρος που θέλετε να μεταφέρετε και να είναι πιασμένο? Τι κάνεις μέσα στη νύχτα?


Θυμάμαι τον παππού μου να μου αναφέρει ότι αυτό δε γινόταν πάντα. Παλαιότερα οι μελισσοκόμοι ήταν πολύ λίγοι,οι μετακινήσεις ελάχιστες και κοντινές,οπότε τα ''σημάδια'' δεν ήταν απαραίτητα. Όσο περνούσαν τα χρόνια όμως γινόταν όλο και επιτακτικότερη η ανάγκη να βρεθεί κάποιος τρόπος συννενόησης των μελισσάδων που δραστηριοποιούνταν στην ίδια περιοχή. Έτσι κι έγινε. Και για όσο καιρό υπήρξε σεβασμός και κατανόηση μεταξύ τους,αυτός ο άγραφος κανόνας λειτουργούσε. 

Ήρθε όμως ο καιρός που η απληστία και η πονηριά του νεοέλληνα έκανε τους μελισσοκόμους να πάψουν να πιστεύουν πλέον σε αυτό τον θεσμό. Κάποιοι μελισσοκόμοι άρχισαν να γεμίζουν ''σημάδια'' διάφορες περιοχές χωρίς πολλές φορές να έχουν καν πρόθεση να μεταφέρουν τα μελίσσια τους εκεί. Ήθελαν απλά να καβαντζώσουν το μέρος μήπως και κάποια στιγμή τους χρειαστεί. Ή ακόμη χειρότερα το έκαναν για να αποτρέψουν άλλους να τοποθετήσουν τα κοπάδια τους στην ίδια περιοχή. Και κάπως έτσι φτάσαμε να βλέπουμε συχνά στα μελισσοτόπια  παρατημένες κυψέλες,καπάκια,τελάρα. Ακόμη και σε μέρη που έχουν χρόνια να τοποθετηθούν μελίσσια.




Αναφορά στα σημάδια έχουν γίνει σε διάφορα μελισσοκομικά μπλογκ με κάποιες πολύ σωστές απόψεις που μπορούν να λύσουν τα όποια προβλήματα δημιουργούνται.

1)Σεβαστείτε τους συναδέλφους μελισσοκόμους. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι τα μελισσοτόπια ανήκουν σε όλους. Μην πιάνετε μέρη στα οποία δεν θα τοποθετήσετε μελίσσια. Εάν ο καθένας από εμάς τηρήσει το παραπάνω κάναμε τη μισή δουλειά.

2)Βάλτε στοιχεία επικοινωνίας στα ''σημάδια'' σας. Το ονοματεπώνυμο σας και ένα τηλέφωνο,σε ένα χαρτί κολλημένα πάνωσε μία κυψέλη,αρκούν. Έτσι θα μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί σας για να σας ρωτήσει εάν θα μεταφέρετε τελικά το κοπάδι σας εκεί ή αν ο χώρος είναι ελεύθερος. Και επιπλέον θα μπορεί κάποιος να σας ειδοποιήσει εάν συμβεί το οτιδήποτε (αρκούδα,φωτιές,κλοπές).

3)Σημάδια που να αποδεικνύουν ότι έχετε επισκεφτεί το χώρο πρόσφατα και συνεπώς τα ΄΄σημάδια'' δεν είναι ξεχασμένα. Ένα χλωρό κλαδί πάνω σε μία κυψέλη ή ο καθαρισμένος-ξεχορταριασμένος χώρος γύρω από αυτήν είναι απόδειξη ότι οι''κυψέλες-σημάδια'' δεν είναι  παρατημένες εκεί χρόνια. Ή ακόμα καλύτερα ένα χαρτί στο οποίο θα αναγράφεται η ημερομηνία που σκοπεύεται να φέρετε στο σημείο τα σμήνη σας. 


Και κάτι τελευταίο που προκαλεί διχασμό ανάμεσα στους μελισσοκόμους είναι το εάν θα πρέπει οι ''κυψέλες-σημάδια'' να φέρουν πληθυσμό ή όχι. Η πρώτη μου σκέψη θα ήταν ναι. Ότι δηλαδή θα πρέπει οι κυψέλες να τοποθετούνται μαζί με τις μέλισσες τους. Οι καιροί όμως δυστυχώς έχουν αλλάξει. Οι εποχές που μετέφερες τα μελίσσια σου κάπου και ήσουν ξέγνοιαστος έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον σε κάθε μου επίσκεψη στο μελισσοκομείο η καρδιά μου χτυπά δυνατά μέχρι να βεβαιωθώ ότι όλα είναι καλά και οι κυψέλες στη θέση τους. Οι αρκούδες πολλές, οι ''πονηροί'' ακόμα περισσότεροι και το άγχος του μελισσά διαρκώς αυξάνεται. Πως λοιπόν θα μπορέσω εγώ να παρατήσω τα μελισσάκια μου σε μία περιοχή που συχνά απέχει πολλά χιλιόμετρα από το σπίτι μου. Βέβαια θα μου πει κάποιος ότι εάν η ζημιά είναι να γίνει θα γίνει, είτε έχεις 2 μελίσσια στην περιοχή είτε 100. Δεν είναι έτσι ακριβώς. Γιατί εγώ για παράδειγμα έχω έναν ηλεκτροφόρο φράχτη να προστατεύει το κοπάδι μου από τις αρκούδες. Εάν μεταφέρω τα ''σημάδια'' μου με τον πληθυσμό σημαίνει ότι θα είναι απροστάτευτα εώς ότου μεταφέρω και τα υπόλοιπα μελίσσια. Άρα λοιπόν πιστεύω πως είναι ασφαλέστερο τα ''σημάδια'' να τοποθετούνται άδεια.

Συμπεραίνοντας λοιπόν θεωρώ ότι ο άγραφος αυτός κανόνας των ''σημαδιών'' εάν λειτουργήσει σωστά,με βάση αυτά που είπαμε παραπάνω και προπάντων με σεβασμό,κατανόηση και αλληλεγγύη μεταξύ των μελισσοκόμων, λύνει πολλά προβλήματα και προλαμβάνει διαφωνίες και παρεξηγήσεις.

Και κάποιες φωτογραφίες από τα δικά μας ''σημάδια'' φέτος,στο μέρος όπου ξεχειμωνιάζει κάθε χρόνο εδώ και αρκετές δεκαετίες  ο μέντορας μου και παππούς μου.



Πλαστικοποίηση των στοιχείων μας που καρφιτσώθηκε σε μια κυψέλη. Κόστος 3 ευρώ


Πηγές φωτογραφιών
http://meliprovlimata.blogspot.gr/2011/09/blog-post.html

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Κηρήθρα στα 25

Στον τελευταίο τρύγο αφήσαμε κάποιες, φετινές, κηρήθρες για φάγωμα. Κάτι που, δεν σας κρύβω ότι, δεν μου αρέσει καθόλου, σκεπτόμενος το πόσο πρέπει να μοχθήσουν τα κορίτσια μου για να τις χτίσουν. Λυπάμαι τον κόπο τους. Αλλά....ένα κομμάτι σφραγισμένης κηρήθρας αποτελεί, όπως και να το κάνουμε, ένα πολύ γευστικό αλλά και εντυπωσιακό προ'ι'όν της κυψέλης. Προμηθεύτηκα λοιπόν τα κατάλληλα κουτάκια (αυτά που χρησιμοποιούνται στους γάμους και τις βαπτίσεις). Με κόστος 50 λεπτά έκαστο.

Έβαλα την κηρήθρα σε ένα μεγάλο ταψί και με ένα κοφτάκι έκοψα τα σύρματα αποσπώντας την έτσι από το τελάρο.

Και ήρθε η ώρα να βγάλουμε το σύρμα πριν κόψουμε την κηρήθρα. Για κάποιον που έχει αρμοστήρα είναι πολύ εύκολο. Απλά ζεσταίνει το σύρμα και τραβώντας το ελαφρά βγαίνει, χαλώντας ελάχιστα την εικόνα της κηρήθρας. Κάποιος που δεν διαθέτει το εν λόγω μηχάνημα (όπως εγώ) απλά θα προσέξει λίγο παραπάνω. Με μια πένσα τραβώντας σιγά σιγά αφαίρεσα το σύρμα χωρίς να χαράξω πολύ το κερί.

Μέτρησα τις αποστάσεις και με ένα ζεστό μαχαίρι, έκοψα τα κομμάτια ώστε να χωράν στα κουτάκια. Είκοσι πέντε κομμάτια (8 επί 4)...

Μπήκαν στα κουτιά τους, έριξα και λίγα κομμάτια καρύδια που έτυχε να μαζέψω τις προηγούμενες μέρες από το χωριό. Μια κουταλιά μέλι, έτσι για τη γυαλάδα, ένα φιογκάκι με σπάγκο για ομορφιά αλλά και για να μην ανοίξει το κουτάκι και έτοιμα.

Δεν προορίζονται για πώληση.Θα τα δωρίσω σε καλούς φίλους που σέβομαι και εκτιμώ...
Α και να μην ξεχάσω....φυλάξαμε και μερικά κομμάτια για το σπίτι. Ε τι? Τόση δουλειά κάναμε...

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Τελευταίος τρύγος

Στις 19 και 20 οκτωβρίου κάναμε τον τελευταίο τρύγο για το 2015. Τρύγο που περιμέναμε καιρό ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε θεραπεία για βαρρόα, να εκτιμήσουμε την κατάσταση του κάθε μελισσιού και να  προετοιμαστούμε για το ξεχειμώνιασμα.Δυστυχώς όμως οι συνεχόμενες βροχοπτώσεις και οι χαμηλές θερμοκρασίες δεν μας το επέτρεπαν. Προχθές όμως ήρθε η ώρα, η θερμοκρασία ανέβηκε και βρήκαμε ευκαιρία μετά από πολλές εβδομάδες να ανοίξουμε τις κυψέλες. 

Σε γενικές γραμμές ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση, βάλαν αρκετό μέλι, φέρναν πάρα πολλές γύρες και γόνο πολύ παραπάνω από το, λόγω εποχής, προσδοκώμενο. Αυτό όπως ήταν φυσικό μας γέμισε χαρά και ικανοποίηση. Δυστυχώς είχαμε μεγάλη προσβολή από βαρρόα (πληρώνουμε τα λάθη του προηγούμενου χειμώνα που δεν κάναμε θεραπεία) και ένα μελισσάκι είχε προσβληθεί από ασκοσφαίρωση. Από δω και πέρα γίνουν οι κατάλληλες θεραπείες και θα μπούμε με δυνατά και υγιή μελίσσια στο χειμώνα.

Ας γυρίσουμε τώρα στον τρύγο. Όπως ήταν αναμενόμενο τα μελίσσια ήταν ιδιαίτερα επιθετικά (μέχρι και ο παππούς τη δεύτερη μέρα φόρεσε μάσκα που δεν φοράει ποτέ) λόγω καιρού και με εμφανή τάση για λεηλασία. Στο δωμάτιο που τρυγούσαμε στην κυριολεξία σκοτείνιασε το παράθυρο καθώς κατά δεκάδες προσπαθούσαν να περάσουν από τη σίτα για να μπουν μέσα.



 Μέχρι και στο χερούλι της πόρτας μαζεύτηκαν περιμένοντας να ανοίξει για να τρυπώσουν στο δωμάτιο.



Επιστρατεύσαμε το βαρύ πυροβολικό, την γιαγιά, με χρόνια εμπειρίας στο κόψιμο....και ο παππούς στη μηχανή..η δουλειά έγινε με εμπειρία. Άλλωστε ως γνωστόν ''δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο''.


Κάποια στιγμή βρήκα και γω ευκαιρία να δοκιμάσω και δυο καινούργια εργαλεία για το απολέπισμα των κηρήθρων. Την πηρούνα που αγόρασα και ένα ρολό που βρήκα ξεχασμένο μέσα στην αποθήκη.


Το ρολό δεν βοήθησε καθόλου στο έργο μας σε αντίθεση με την πηρούνα που με βόλεψε φοβερά. Σε σημείο που ίσως στείλω τα μαχαίρια που δουλεύαμε μέχρι τώρα για...''πρόωρη σύνταξη''. Μεγάλη ευκολία, επιφανειακό απολέπισμα που δεν χαλάει την κηρήθρα όσο ανομοιόμορφα κι αν είναι χτισμένη, χωρίς να μπλέκεις με κατσαρόλες, καυτά νερά και συνεχή αλλαγή των κρύων μαχαιριών με ζεστά. Μάλλον θα καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα για τα επόμενα ματς του τρύγου.

Το αποτέλεσμα λοιπόν όλων αυτών ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο σε άρωμα και γεύση σκουρόχρωμο μέλι από πολύκομπο. Βέβαια αφήσαμε και αρκετό μέσα στην κυψέλη για το χειμώνα. Θα βάλουν κι άλλο μέχρι να ρθουν οι παγωνιές, θα προσθέσουμε και επιπλέον όπου χρειάζεται και σε συνδυασμό με τα μέτρα ξεχειμωνιάσματος που θα λάβουμε (κηρόπανα, ζαχαροζύμαρα) θα βγάλουμε ζάχαρη το χειμώνα.

Παράλληλα με τον τρύγο κατεβάσαμε και τα τελευταία πατώματα και σφίξαμε τα μελίσσια στον εμβρυοθάλαμο.

Τέλος λοιπόν τα μέλια για το 2015. Μια όχι και τόσο καλή χρονιά. Μακρύς χειμώνας μέχρι αργά την άνοιξη στα μέρη μου, άργησαν να αναπτυχθούν και σε συνδυασμό με το πρόβλημα της βαρρόα μας δημιούργησαν αρκετούς πονοκεφάλους.Τις μέρες που είχε μέλια, οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν στα κορίτσια να δουλέψουν με αποτέλεσμα να μιλάμε για μια μέτρια μελισσοκομική χρονιά. Δόξα το θεό όμως βγάλαμε αρκετό μελάκι και αρχίζουμε από τώρα το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς.

Και του χρόνου λοιπόν με υγεία.

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Τετρακυψελίδιο σύζευξης

Μέχρι τώρα σε περιπτώσεις ορφάνιας, δημιουργίας παραφυάδας, αντικατάστασης γριάς μάνας και λοιπά οι καινούριες βασίλισσες προέρχονταν από κελιά σμηνουργίας ή ορφάνιας και εισάγονταν απευθείας στο μελίσσι όπου και περιμέναμε να γονιμοποιηθούν.  Γιατί λοιπόν να καθυστερώ ένα μελίσσι και να το αφήνω να περιμένει τη γονιμοποίηση της νέας του βασίλισσας όταν μπορώ να του δώσω απευθείας γονιμοποιημένη μάνα? Πως θα γίνει αυτό? Μα φυσικά με τα κυψελίδια σύζευξης. 

Κάποιοι χρησιμοποιούν τα γνωστά τρικυψελίδια τα οποία όμως χρειάζονται πολύ πληθυσμό και ως εκ τούτου θα σπάσεις αρκετά μελίσσια για να τα δημιουργήσεις. Μια άλλη λύση είναι με τα μικρά κυψελίδια-μικρογραφίες μιας κανονικής κυψέλης. Σε αυτά με ένα-δύο τελάρα πληθυσμό μπορείς να γονιμοποιείς νέες βασίλισσες και στη συνέχεια να τις εισάγεις στο μελίσσι και να ξεκινούν αμέσως τη γέννα. Αυτές οι μίνι κυψέλες μπορεί να είναι είτε από ξύλο, είτε από φελιζόλ ενώ κάποιοι το πήγαν ένα βήμα παραπέρα χρησιμοποιώντας μέχρι και πλαστικές συσκευασίες φέτας επιβεβαιώνοντας πως η μελισσοκομία είναι ίσως το πιο πατεντιάρικο επάγγελμα. Εγώ προσπάθησα να κατασκευάσω ένα τέτοιο τετρακυψελίδιο από φελιζόλ. Για μία ακόμη φορά η πρώτη ύλη είναι χορηγία του θείου Αντρέα. Ένα μεγάλο φελιζολένιο κουτί, με το καπάκι του, που στα μάτια μου από την πρώτη στιγμή φάνταζε σαν μία τεράστια κυψέλη. 

Αρχικά μπήκαν οι ράγες συγκράτησης των χωρισμάτων που χώριζαν πλέον το κουτί σε 4 ισομεγέθη διαμερίσματα. 


Οι ράγες φτιάχτηκαν από....δεν έχω ιδέα τι ακριβώς ήταν απλά το βρήκα στο γκαράζ του θείου και με βόλευε. Βάζω μια φώτο μήπως και γνωρίζει κάποιος.

  

Στη συνέχεια βάφτηκε με οικολογικό χρώμα για προστασία, τόσο του ιδίου όσο και των κοριτσιών. Αυτό το αναφέρω γιατί έχει παρατηρηθεί να τρώνε οι μέλισσες το φελιζόλ εάν δεν είναι πολύ σκληρό. 'Επειτα άνοιξα με ένα μαχαιράκι τις εισόδους και τους αερισμούς (έναν ψηλά και έναν στον πάτο) για τους οποίους δεν είχα μελισσοκομική σίτα και χρησιμοποίησα σκισμένη σίτα.....για κουνούπια (απεδείχθη πραγματικά ''έξυπνη σίτα''). Μία ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, που ''έκλεψα'' από άλλο μπλόγκ είναι ο τρόπος που την στερέωσα...Απλές πινέζες.

Τα χωρίσματα κόπηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να θηλυκώνει το ένα μέσα στο άλλο.


Έφτιαξα και με 2 κομμάτια ξύλου τις βάσεις που θα πατάν οι κηρηθροφορείς. Όλες οι κολλήσεις έγιναν με σιλικόνη οξικής κυτταρίνης για εφαρμογές τροφίμων. Καθαρά και μόνο για λόγους ασφαλείας. Σε αυτή τη φάση το κυψελίδιο μοιάζει κάπως έτσι.

Κατασκευάστηκαν τα πλαισιάκια


και στη συνέχεια σε κάποια τοποθετήθηκαν κομμάτια κηρήθρας,από μία κανονική, και σε άλλα φύλλα άχτιστα για να δω κατά πόσο μπορούν να το χτίσουν μόνες τους δεδομένου του μικρού τους πληθυσμού.



Τέλος το καπάκι του κάθε διαμερίσματος,στο οποίο βίδωσα ένα χερουλάκι ντουλαπιού γιατί αλλιώς δεν μου ''δίνει χέρι''. Το καπάκι το έκοψα ελαφρώς μεγαλύτερο ώστε να σφήνώνει και να μην ακουμπά τους κηρηθροφορείς δημιουργώντας έτσι κένο πάνω από αυτούς τόσο για να κυκλοφορούν οι μέλισσες όσο και για να τοποθετώ κάποιο κομμάτι ζαχαροζύμαρου. Αυτό θα μπορούσα να το πετύχω βιδώνοντας βίδες (όχι μέχρι τέλους) στους κηρηθροφορείς ώστε το καπάκι να ακουμπά πάνω στις βίδες δημιουργώντας αυτόν τον κενό χώρο στην οροφή του κάθε διαμερίσματος. Κάπως έτσι λοιπόν είναι το τετρακυψελίδιο τελειωμένο...
   
Η κατασκευή σίγουρα παίρνει βελτιώσεις οπότε κάθε συμβουλή και παρατήρηση δεκτή. Δεν ξέρω αν αξίζει ο κόπος και ο χρόνος. Γιατί χωρίς εργαλεία και εμπειρία σε παιδεύει πολύ το κόψιμο των ξύλων και δεν βγαίνουν και όπως ακριβώς τα θες.Στην κυριολεξία χρησιμοποίησα ότι κομμάτι είχα πρόχειρο. Και δεν ξέρω καν αν θα λειτουργήσει. Το έφτιαξα περισσότερο γιατί με τρώει το σαράκι της ιδιοκατασκευής και όπως και να το κάνουμε είναι άλλη η χαρά να χρησιμοποιείς κάτι που έφτιαξες ο ίδιος. 

Θα δοκιμαστεί λοιπόν του χρόνου στη βασιλοτροφία που θα κάνω και θα δούμε εάν και κατά πόσο άξιζε.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Βάση στήριξης πλαισίων

Από τις πρώτες κιόλας επιθεωρήσεις πλάι στον παππού εντόπισα ένα βασικό πρόβλημα. Ή αν θέλετε καλύτερα, μια βασική έλλειψη. Δεν ξέραμε που να ακουμπήσουμε το πρώτο πλαίσιο που βγάζαμε ώστε να έχουμε χώρο να δουλέψουμε. Έτσι λοιπόν κάναμε ότι και οι περισσότεροι. Κάτι τέτοιο δηλαδή.

Το ακουμπούσαμε κάτω και το στηρίζαμε στο πλα'ι'νό της κυψέλης. Τόσο απλά και ''μπακαλίστικα''. Έλα όμως που το τελάρο γεμίζει χώματα και βρωμιές. Και εκτός αυτού υπάρχει κίνδυνος να σκοτώσεις κάποια μελισσάκια όπως το απιθώνεις καταγής. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι ότι βρίσκεται συνεχώς μέσα στα πόδια σου. Λίγο να ξεχαστείς και να το κουνήσεις ...

''Τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος μου''.

Έτσι λοιπόν όταν είδα στο ''Μελισσοπολις'' να πουλάνε ένα τέτοιο στήριγμα σκέφτηκα ότι βρήκα επιτέλους τη λύση. Δεν ξέρω αν ήταν η τιμή (7,15 ευρώπουλα) ή ότι η κατασκευή δε μου φαινόταν και πολύ στιβαρή, ώστε να αντέξει το βάρος των πλαισίων, άλλα αποφάσισα ότι δεν άξιζε η αγορά. Και ως γνωστόν ''ότι δεν μπορείς να αγοράσεις, το φτιάχνεις''. Λάθος. Το σωστό είναι: ''Ότι μπορείς να το φτιάξεις, δεν το αγοράζεις''. Και κάπως έτσι επιστρατεύτηκε ο Μπομπ ο μάστορας πατέρας μου. Επειδή όμως το στήριγμα έγινε καιρό πριν τη δημιουργία αυτού του μπλογκ δεν τράβηξα φώτο κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Θα αρκεστείτε να το δείτε μόνο τελειωμένο. Δεν είναι καθόλου δύσκολο και με έχει βολέψει αφάνταστα.

Για όποιον ενδιαφέρεται παραθέτω ακριβώς τις διαστάσεις αλλά και οδηγίες για να μην δυσκολευτεί καθόλου. Χρησιμοποιήσαμε λοιπόν ένα κομμάτι 25άρας λάμας (2,5 εκατοστά πλάτος δηλαδή) μήκους 105 εκ.


το οποίο κόψαμε σε 5 κομμάτια. Ένα 50 εκ., δύο 32 εκ. και δύο 12 εκ. τα οποία και ηλεκτροκολλήσαμε όπως φαίνεται παρακάτω.


Στα δύο σημεία που δείχνουν τα βελάκια γυρίσαμε λίγο τη λάμα για να μην πέσουν τα τελάρα σε περίπτωση που γλιστρήσουν.


Στη συνέχεια φτιάξαμε τα άγκιστρα για να γαντζώνεται στην κυψέλη με 2 κομμάτια πολύ λεπτής βέργας μήκους 9 εκ. σε σχήμα γάμα.

Εδώ προσοχή. Εάν σκοπεύεται να το τοποθετείτε στο πλάι, όπως στην παρακάτω φώτο 

δεν χρειάζεται να μετρήσετε τις αποστάσεις.Εμένα δε με βολεύει έτσι γιατί από κει δουλεύω, οπότε επέλεξα να το τοποθετώ στην ''πλάτη'' της κυψέλης. 

Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται να κάνουμε πρόβες στις αποστάσεις ώστε τα άγκιστρα αυτά να μπαίνουν ανάμεσα στα τελάρα.(Εάν δείτε την παραπάνω φώτο θα καταλάβετε τι εννοώ). Αφού γίνουν όλα αυτά μένει μόνο το βάψιμο και έτοιμο. 

Το τοποθετώ αμέσως μετά το άνοιγμα του καπακιού και στηρίζω εκεί το πρώτο (ή και το δεύτερο) πλαίσιο που αφαιρώ. Έτσι έχω χώρο και άνεση να επιθεωρήσω όλα τα υπόλοιπα τελάρα. Δοκιμάστηκε και αντέχει 4-5 πλαίσια (όσα χωράει δηλαδή) χωρίς το παραμικρό πρόβλημα, όσο βαριά κι αν είναι. 

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

Γνωριμία με τον κηρόσκορο

Από τα νούμερο ένα προβλήματα των μελισσοκόμων. Ο συμπαθητικός σε όλους μας κηρόσκορος.


Η ζημιά που μπορεί να κάνει στις αποθηκευμένες κηρήθρες, αλλά και σε αυτές που βρίσκονται σε αδύναμα μελίσσια που δεν μπορούν να τις προστατέψουν, είναι τεράστια. Ολοκληρωτική καταστροφή.




Μέχρι τώρα δεν είχε τύχει να συναντηθούν οι δρόμοι μας. Θες επειδή ο παππούς προσέχει πολύ? Θες επειδή μάλλον ήμασταν τυχεροί? Δεν έτυχε να ''γνωριστούμε''. Για όλα όμως υπάρχει...η πρώτη φορά.

Πριν καιρό είχα απομακρύνει από μια κυψέλη 2 πλαίσια που δεν πατούσαν καλά οι μέλισσες. Δεν πέρασα από το χωριό (όπου βρίσκεται η αποθήκη και όλος ο εξοπλισμός) να τις αφήσω και έτσι τις πήρα μαζί μου σπίτι όπου τις άφησα εκτεθειμένες  πάνω στον πάγκο στο γκαράζ. Σήμερα θα τις πάω, αύριο θα τις πάω πέρασαν 2 βδομάδες και οι κηρήθρες ακόμα εκεί. Τα πλαίσια εκτεθειμένα στο φως οπότε δεν φαντάστηκα ότι θα τα επισκεφτεί η πεταλουδίτσα (καθώς ως γνωστόν χρειάζεται σκοτάδι ).

Δύο εβδομάδες λοιπόν αργότερα παρατήρησα τα πρώτα σημάδια. Έναν ιστό σαν της αράχνης σε 4-5 διαδοχικά κελιά όπως φαίνεται στην φωτογραφία.


Πολύ ενδιαφέρον δε λέω. Μπήκα στον πειρασμό να τον αφήσω να ολοκληρώσει τον κύκλο του άλλα όταν σκέφτηκα ότι το τίμημα θα είναι η καταστροφή της κηρήθρας που με τόσο κόπο χτίσαν τα κορίτσια μου η ζυγαριά έγειρε εναντίον του. ''Στην κατάψυξη δε χωρεί, στην συντήρηση περισσεύει.'' Έτσι λοιπόν μπήκε στη συντήρηση


όπου κλασικά ξεχάστηκε. Λίγες μέρες μετά το πήρα στα χέρια μου περιμένοντας να δω το σκουλικάκι σε κάποια γωνιά  να χει παραδώσει πνεύμα. Και εδώ φαίνεται η ανθεκτικότητα του κηρόσκορου. Όχι μόνο δεν είχε απεβιώσει αλλά τον πέτυχα να σουλατσάρει πάνω στο τελάρο ζωηρότατος.


Μόλις βγήκα έξω και τον χτύπησε ο ήλιος έσπευσε να κρυφτεί πάλι στα κελιά. Αντί για τα κελιά όμως βρέθηκε στα δάχτυλα μου και από κει στο παρτεράκι. Αφού λοιπόν δεν τον σκότωσε το κρύο θα το κάνουν τα μυρμήγκια. 

Δύο πράγματα κρατάω από αυτή την εμπειρία. Ένα ότι πρόκειται για εξαιρετικά ανθεκτικό έντομο που δε χαμπαριάζει από λίγες μέρες στο ψυγείο και δεύτερον ότι ακόμα και σε φωτεινό και αεριζόμενο μέρος να αποθηκεύεις τις κηρήθρες σου δεν είσαι 100% ασφαλής.

Δε λέω. Χάρηκα για τη γνωριμία αλλά προτιμώ να μην ξανασυναντηθούμε. Μακριά κι αγαπημένοι φίλε μου κηρόσκορε...

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Παραλίγο καταστροφή

Την προηγούμενη δευτέρα (31-8) ο μήνας πήγε να κλείσει επεισοδιακά. Αργά το απόγευμα χτύπησε το κουδούνι και στην πόρτα ήταν ένας κύριος με κόκκινη στολή. Είμαι σίγουρος πώς είναι εφιάλτης κάθε μελισσοκόμου να αντικρίσει τέτοια εποχή έναν πυροσβέστη στην πόρτα του. Είναι σίγουρα προάγγελος κακών μαντάτων. Και πράγματι. Η πρώτη του κουβέντα ήταν: ''Τα μελίσσια σας καίγονται''. Ποιος είδε τον παππού και δε τον φοβήθηκε. Ξέχασε και ηλικίες και πόνους. Τα μελίσσια τα έχουμε στα 200 μέτρα από το σπίτι σε ένα περιφραγμένο οπότε σε μισό λεπτό βρισκόταν στον τόπο του ''εγκλήματος''. Και το χαρακτηρίζω έγκλημα καθώς πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για ενέργεια που στόχευε αποκλειστικά στα μελίσσια μας. Τα γύρω χωράφια ανέγγιχτα εκτός από ένα διπλανό μας που ''άρπαξε'' ελάχιστα. Η φωτιά απ ότι φαίνεται ξεκίνησε ακριβώς μπροστά στην πόρτα της περίφραξης. Πρώτη χρονιά που τεμπελιάσαμε και δεν κόψαμε τα χόρτα πριν τοποθετήσουμε το κοπάδι εκεί. Ευτυχώς δεν πληρώσαμε αυτή μας την αμέλεια. Δεν είχαν μεγαλώσει πολύ τα χόρτα και η φωτιά, παρότι πέρασε στην κυριολεξία ανάμεσα και κάτω από τις κυψέλες (όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες), δεν έκανε ζημιά σε καμία. 



Είχαμε πραγματικά άγιο. Τα παιδιά της πυροσβεστικής μας είπαν να έχουμε το νου μας γιατί έχουμε ''φίλους'' που θέλουν ''το καλό'' μας. Δεν μπορώ να φανταστώ πως λειτουργεί ένα τέτοιο άρρωστο μυαλό και υπαγορεύει σε κάποιον να βάλει φωτιά στην περιουσία κάποιου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ζωντανά πλάσματα. Μάλλον όμως δεν ξέρει την αγάπη που τρέφει ο μελισσοκόμος για τις μέλισσες του..για τα κορίτσια του. Ίσως αν είχε, μια ιδέα έστω, να μην το επιχειρούσε. Ίσως να μην το σκεφτόταν καν. Είμαι σίγουρος πώς δεν θα το σκεφτόταν.